بیرق و پرچم معمولاً علامتی است که همراه فرمانده قوا حرکت می‌کند و مظهر و نماینده اوست. به وسیله آن محل فرمانده قوا مشخص و دوست از دشمن تمیز داده می‌شود و وجود آن اگر با اعتقاداتی نسبت به نیروی ربانی آن توأم باشد، موجب تقویت قوای روحی سپاهیان می‌گردد. اصولا داشتن و برافراشتن بیرق در هر اجتماعی لازمه ارتقای آن اجتماع به درجه معینی از تمدن است؛ بدین معنی که تا وقتی اجتماعی به صورت کشوری متشکل و منظم درنیامده و به منظور حفظ و حراست حدود و ثغور خود در مقابل تهاجم اجانب یا به منظور لشکرکشی و کشورگشایی برای خود قوای نظامی نسبتاً نیرومندی گرد نیاورده باشد، پرچم و درفش در آن اجتماع معنی و ظهوری ندارد. در این کتاب پیدایش و پیشینه تاریخی و دیرپای پرچم کشور ایران مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است.